Επιστήμονες
οι οποίοι έκαναν έρευνες σε εμπειρίες και γεγονότα, μετά το θάνατο
ασθενών, που ήταν σοβαρά άρρωστοι, αλλά τελικά επανήλθαν στη ζωή,
ανακάλυψαν ότι η συναίσθηση εξακολουθεί να υφίσταται ακόμη και μετά
τον τερματισμό της λειτουργίας του εγκεφάλου. Οι ερευνητές
διαπίστωσαν ότι ανάμεσα στους 63 ασθενείς, που μελέτησαν και οι
οποίοι επέζησαν μετά από καρδιακή ανακοπή, οι επτά από αυτούς είχαν
αναμνήσεις, κατά τη διάρκεια του διαστήματος που ήταν κλινικά
νεκροί. Οι αναμνήσεις των τεσσάρων από αυτούς, θα μπορούσαν να
θεωρηθούν επιθανάτιες εμπειρίες. Συγκεκριμένα οι ασθενείς ανέφεραν
ότι είχαν μία αίσθηση γαλήνης και ευτυχίας, μία αίσθηση εκμηδένισης
του χρόνου, ανάτασης των αισθήσεων , απώλειας του βάρους του
σώματος, ενώ ταυτόχρονα έβλεπαν μία πολύ φωτεινή λάμψη και ένιωθαν
ότι περνούσαν σε έναν άλλο κόσμο, σε έναν χώρο μεταφυσικό, χωρίς
επιστροφή. Να σημειωθεί ότι όπως προέκυψε, κανείς ασθενείς δεν είχε
χαμηλά επίπεδα οξυγόνου, γεγονός που ενοχοποιείται ορισμένες φορές
για την εμφάνιση των λεγομένων επιθανάτιων φαινομένων.
Σύμφωνα με τον Dr Sam Parnia, νευρολόγο στο Γενικό Νοσοκομείο του Southampton, ο οποίος ήταν και ο υπεύθυνος της ερευνας, κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει τον τρόπο με τον οποίο ‘σκέφτονται’ τα εγκεφαλικά κύτταρα. Είναι πιθανό ότι το πνεύμα και η συναίσθηση υπάρχουν ανεξάρτητα από τον εγκέφαλο. Επομένως ενώ ο εγκέφαλος είναι άκρως απαραίτητος για την εμφάνιση του πνεύματος, ωστόσο είναι δυνατό να εκτελεί τον ρόλο της τηλεόρασης, η οποία απλώς προσλαμβάνει τα κύματα, που υπάρχουν στην ατμόσφαιρα και τα μετατρέπει σε εικόνα και ήχο. Ενώ λοιπόν και τα εγκεφαλικά κύτταρα είναι παρόμοια με όλα τα υπόλοιπα ανθρώπινα κύτταρα, δηλαδή παράγουν πρωτεΐνες και χημικές ουσίες, ωστόσο δεν είναι από μόνα τους ικανά να παράγουν, με αυτή την έννοια της λέξεως, το φαινόμενο της σκέψης που διαθέτουμε.
Οι ισχυρισμοί που προέκυψαν από την έρευνα αυτή, αντιμετωπίσθηκαν με σκεπτικισμό. Ψυχίατροι και ψυχοθεραπευτές υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχουν αποδείξεις σχετικά με τον ακριβή χρόνο, κατά τον οποίο δημιουργούνται στον ασθενή οι μνήμες αυτές. Συγκεκριμένα τονίζουν ότι ενώ μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε ότι κάτι συνέβη δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι σχετικά με τον ακριβή χρόνο της επελεύσεώς του. Είναι δηλαδή πιθανό, αυτές οι ‘επιθανάτιες εμπειρίες’ να έχουν επέλθει κατά τη διάρκεια της ανάρρωσης του ασθενούς ή ακριβώς πριν την καρδιακή ανακοπή.
Διαβάστε επίσης
- Τέλος στη θεώρηση των βιβλιαρίων για τους συνταξιούχους του ΟΓΑ
- Βασανιστήρια: Μια ιστορία χωρίς τέλος
- Δίνη σε πισίνα έβαλε τέλος στα παιχνίδια επτάχρονου
- Τέλος στις πλαστικές σακούλες
- Το τέλος της περιόδου;
Επιμέλεια σύνταξης ειδήσεων σχετικών με την Υγεία (Νέα από την Ελλάδα και τον Κόσμο) για το site Care.gr.
