Λεϊσμανίαση του σκύλου

Άλλες ονομασίες

Γενικευμένη Λεϊσμανίαση του σκύλου, Kala – Azar

Σύντομη περιγραφή – ορισμός

Η λεϊσμανίαση του σκύλου είναι ένα λοιμώδες νόσημα του σκύλου με βραδεία εξέλιξη, που προκαλείται από μικροοργανισμούς (πρωτόζωα) του γένους Leishmania και με κυριότερο εκπρόσωπο τη Leishmania donovani.

Παθογένεια

Η λοίμωξη του σκύλου προκαλείται από τσίμπημα μολυσμένου φλεβοτόμου (σκνίπα). Μετά από τον τοπικό πολλαπλασιασμό, η μόλυνση αρχικά επικεντρώνεται στα λεμφογάγγλια και το σπλήνα, στη συνέχεια δε, γενικεύεται σε ολόκληρο τον οργανισμό του ζώου.

Πρόληψη

Η πρόληψη στην λεϊσμανίαση του σκύλου, αφορά στην προσεκτική καταπολέμηση των σκνιπών στο περιβάλλον του ζώου, με τη χρησιμοποιήση των διαφόρων εντομοκτόνων και εντομοαπωθητικών σκευασμάτων που κυκλοφορούν.

Κλινική εικόνα

Ο σκύλος συνήθως παρουσιάζει απώλεια βάρους, ενώ η όρεξη διατηρείται, εύκολη κόπωση, ρινορραγία, πιτυρίαση, κακή κατάσταση τριχώματος, έλκη στο δέρμα, επιπεφυκίτιδα, μεγάλη ανάπτυξη νυχιών, αναιμικοί βλεννογόνοι.

Διάγνωση

Η διάγνωση στηρίζεται στην κλινική εικόνα και στις εξειδικευμένες εργαστηριακές εξετάσεις αίματος όπως η αναζήτηση αντισωμάτων έναντι της νόσου.

Αντιμετώπιση

Είναι αρκετά δύσκολη και πολύπλοκη, με πενιχρά πολλές φορές αποτελέσματα. Χρησιμοποιούνται συνήθως συνδυασμοί αλάτων του αντιμονίου, αλλοπουρινόλης, αμινοσιδίνης, κετοκοναζόλης και λεβαμιζόλης. Τα φάρμακα αυτά χορηγούνται για μεγάλο χρονικό διάστημα, ανάλογα με το θεραπευτικό σχήμα που επιλέγει ο κτηνίατρος. Απαιτείται κατά τη διάρκεια της θεραπείας τακτικός αιματολογικός έλεγχος των νεφρών και του ήπατος του ζώου.

’λλες μορφές

Η μόλυνση του σκύλου από Leishmania tropica, μικροοργανισμό που προκαλεί στον άνθρωπο τη Δερματική Λεϊσμανίαση (“φύμα της Ανατολής”), δεν είναι διαδεδομένη στην Ελλάδα.

Σημασία για την υγεία του ανθρώπου

Στον άνθρωπο προκαλείται νόσος που οφείλεται στο μικροοργανισμό Leishmania donovani και ονομάζεται Σπλαχνική Λεϊσμανίαση. Προσβάλλει κυρίως τα μικρά παιδιά. Η μετάδοση γίνεται με το τσίμπημα του φλεβοτόμου (σκνίπας). Είναι όμως ακόμη αμφισβητούμενη η μετάδοση του μικροοργανισμού αυτού με τη διαδρομή : σκύλος – σκνίπα – άνθρωπος.

Διαβάστε επίσης