Αποτελεί την κυριότερη αιτία βαρηκοϊών αγωγιμότητας. Είναι νόσος προοδευτική και χαρακτηρίζεται από σχηματισμό νεόπλαστου οστίτη ιστού στον λαβύρινθο με επακόλουθο την καθήλωση του αναβολέα (ωτοσκλήρυνση του αναβολέα) σε αυτόν και την διακοπή της διαβίβασης των ηχητικών ερεθισμάτων στο έσω ους. Η νόσος μπορεί να επεκταθεί και στον κοχλία (κοχλιακή ωτοσκλήρυνση) ή να έχει ταχύτατη εξέλιξη (κακοήθης-νεανική ωτοσκλήρυνση).

Αιτιολογία

Δεν είναι εξακριβωμένη. Έχει κληρονομικό χαρακτήρα, είναι συχνότερη στις γυναίκες και επιδεινώνεται με την εγκυμοσύνη.

Κλινική εικόνα

Προοδευτική βαρηκοΐα αγωγής, εμβοές και σπανιότερα ίλιγγος. Ο άρρωστος ακούει καλύτερα σε θορυβώδες περιβάλλον (παράκουση Willisi). Κατά την ωτοσκόπηση ο τυμπανικός υμένας είναι φυσιολογικός ή μπορεί να παρατηρείται μια ερυθρή κηλίδα (του Schwartze). Το ακοόγραμμα δείχνει βαρηκοΐα αγωγής ή μικτή αν η νόσος επεκταθεί στο έσω ους.

Διάγνωση

Στηρίζεται στη λήψη καλού ιστορικού, στην συμπτωματολογία και στην κλινική-ακοολογική εξέταση του ασθενούς.

Διαφορική διάγνωση

Θα γίνει από την εκκριτική ωτίτιδα, τις συγγενείς παθήσεις των οσταρίων, την τυμπανοσκλήρυνση, τη νόσο Paget κ.α.

Θεραπεία

Είναι χειρουργική, γίνεται αφαίρεση του αναβολέα (αναβολεκτομή) και τοποθέτηση προθέσεως στη θέση αυτού με πολύ καλά και άμεσα αποτελέσματα. Σε αμφοτερόπλευρη προσβολή χειρουργείται το χειρότερο αυτί. Ικανοποιητική βελτίωση επιτυγχάνεται και με τη χρήση ακουστικών βαρηκοΐας, οπότε αφήνεται στην κρίση του ασθενούς η απόφαση για τον τρόπο αντιμετώπισης. Σε επιλεγμένες περιπτώσεις η χορήγηση φθοριούχου νατρίου επί μακρόν πιστεύεται ότι αναστέλλει την εξέλιξη της νόσου.