Μετά από χρόνια εμπειρίας γνωρίζουμε πλέον το σημαντικό ρόλο που διαδραματίζει ο υπερηχογραφικός έλεγχος του φλεβικού συστήματος, πριν ξεκινήσουμε την θεραπεία αντιμετώπισης των ευρυαγγειών.
Μία από τις πιο συχνές ανησυχίες των ασθενών, οι οποίοι πάσχουν από ευρυαγγείες, είναι το ποια θεωρείται η ιδανικότερη διαγνωστική εξέταση, πριν υποβληθούν σε οποιαδήποτε θεραπεία για την αντιμετώπισή τους.
Μετά από χρόνια εμπειρίας γνωρίζουμε πλέον το σημαντικό ρόλο που διαδραματίζει ο υπερηχογραφικός έλεγχος του φλεβικού συστήματος, πριν ξεκινήσουμε την θεραπεία αντιμετώπισης των ευρυαγγειών.
Αυτός ο διαγνωστικός έλεγχος είναι απαραίτητος, τόσο για τους κιρσούς, όσο και για τις ευρυαγγείες, αφού και οι δύο ασθένειες είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, καθώς υποδηλώνουν χρόνια φλεβική ανεπάρκεια.
Η παρουσία ευρυαγγειών θεωρείται πρώτου βαθμού ανεπάρκεια του επιφανειακού συστήματος, ενώ οι κιρσοί δευτέρου. Όσον αφορά τη θεραπεία των κιρσών, θα πρέπει να προηγείται υπερηχογραφικός έλεγχος (το γνωστό μας τρίπλεξ) και εν συνεχεία η χειρουργική επέμβαση.
Τί γίνεται όμως στην περίπτωση που υπάρχουν ευρυαγγείες χωρίς παράλληλα να υπάρχουν και κιρσοί; Είναι σε αυτή την περίπτωση αναγκαίο το triplex;
Η απάντηση είναι καταφατική. Ένας στους τέσσερις ασθενείς με ευρυαγγείες, χωρίς εμφανείς κιρσούς, παρουσιάζει ανεπάρκεια σε κεντρικό φλεβικό στέλεχος το οποίο αν δεν το λάβουμε υπόψιν μας στη θεραπεία, η οποιαδήποτε προσπάθεια αποκατάστασης των ευρυαγγειών έχει μικρές πιθανότητες επιτυχίας και ο κίνδυνος υποτροπής, είναι σχεδόν βέβαιος ακόμα και σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.
Εξαίρεση αποτελούν, οι ευρυαγγείες που εντοπίζονται στην έξω επιφάνεια του μηρού.
Η εικόνα των ευρυαγγειών που θα μας υποψιάσει για παρουσία ανεπάρκειας, σε κεντρικότερο φλεβικό τμήμα, είναι μία από τις ακόλουθες:
- Εκτεταμένες ευρυαγγείες, διάσπαρτες σε πολλές περιοχές.
- Εκτεταμένες ευρυαγγείες στην περιοχή του έσω αστραγάλου.
- Ιστορικό πολλαπλών υποτροπών των ευρυαγγειών
- Μη αποτελεσματική θεραπεία των ευρυαγγειών
- Παρουσία των κλασσικών συμπτωμάτων της φλεβικής ανεπάρκειας
όπως:
- βάρος
- καύσο
- κνησμό
- οίδημα
- κράμπες.
Η θεραπεία των ευρυαγγειών αποτελεί συνδυασμό πολλών διαφορετικών τεχνικών ανάλογα με το μέγεθος και το βάθος των ευρυαγγειών και θα πρέπει να γίνεται αφού πρώτα αντιμετωπιστεί η οποιαδήποτε υποβόσκουσα ανεπάρκεια σε κεντρικό φλεβικό τμήμα.
Διαβάστε επίσης
Ιατρός, Αγγειοχειρουργός, Δρ Ιατρικής Σχολής Παν/μίου Αθηνών. Ειδικεύθηκε αρχικά στη Γενική Χειρουργική (2002 – 2005) και εξειδικεύτηκε στην Αγγειοχειρουργική (2005 -2009) στην Α’ Χειρουργική Κλινική του Πανεπιστημίου Αθηνών (ΠΓΝΑ «ΛΑΪΚΟ»). Από τον Ιούνιο του 2010 – Ιούνιος 2011 διατέλεσε Επιμελητής Αγγειοχειρουργικής και Υπεύθυνος του τμήματος Περιφερικής Αγγειοπάθειας στην Πανεπιστημιακή Αγγειοχειρουργική Κλινική του Αττικού Γενικού Νοσοκομείου.
