Εγκεφαλική παράλυση
Εγκεφαλική παράλυση είναι η μόνιμη βλάβη κινητικών κυρίως κέντρων του εγκεφάλου. Μπορεί να προκληθεί πριν τη γέννηση του ατόμου (ανωμαλίες κατά την κύηση και τον τοκετό) και μετά τη γέννησή του (τραυματισμός του εγκεφάλου στα κινητικά κέντρα και στα κέντρα ελέγχου της κίνησης).
Κατηγορίες
Ανάλογα με την αιτία πρόκλησης της βλάβης και την περιοχή όπου
έχει προσβληθεί ο εγκέφαλος, διακρίνεται στις εξής μορφές:
1.Σπαστική μορφή (65% – 85%)
2.Εξωπυραμιδική μορφή (5% – 25%)
3.Ατονική μορφή (σπάνια περίπτωση)
4.Μικτές μορφές (συνδυασμός των παραπάνω μορφών)
Πιο γνωστή, είναι η κατηγοροποίηση που γίνεται σύμφωνα με την
έκταση και το είδος των συμπτωμάτων και χαρακτηρίζεται ως
τετραπληγία, διπληγία, ημιπληγία, παραπληγία και
μονοπληγία.
Στόχοι της άσκησης
Ξεκινώντας από απλές αλλά ποικίλες κινητικές δραστηριότητες και σιγά – σιγά αυξάνοντας τον βαθμό δυσκολίας, η άσκηση στοχεύει να μάθει τα άτομα αυτά να χαλαρώνουν το σώμα τους (συνολικά η μεμονωμένα μέλη), να αποκτήσουν κινητικό έλεγχο σε βασικές κινήσεις (π.χ. να τρώνε, να ντύνονται μόνοι τους), να διδάξει κινήσεις όπως το βάδισμα, το τρέξιμο, τις ρίψεις, το λάκτισμα που είναι βασικές για τη συμμετοχή σε πιο σύνθετη άσκηση, αλλά και για να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες της καθημερινότητας.
Τρόπος άσκησης
Υπάρχουν διάφοροι τρόποι άσκησης που ποικίλουν ανάλογα με τα συμπτώματα και την έκταση της βλάβης. Ατομα με αθέτωση είναι ικανά να τρέξουν ή να κάνουν χορό, ενώ τα άτομα με σπαστικότητα είναι πιο επιδέξια στις λεπτές κινήσεις. Ατομα με παράλυση στα κάτω άκρα κινούνται πολύ επιδέξια με αναπηρική καρέκλα, χειρίζονται καλά την μπάλα και λαμβάνουν μέρος σε συναγωνιστικά παιχνίδια (π.χ. μπάσκετ).
Ο ιδανικότερος τρόπος άσκησης είναι η κολύμβηση. Είναι ίσως το άθλημα που έχει τη μεγαλύτερη εφαρμογή και τα καλύτερα αποτελέσματα στα άτομα με ειδικές ανάγκες. Μέσα στο νερό, τα άτομα με εγκεφαλική παράλυση μπορούν να πραγματοποιήσουν κινήσεις που ούτε μπορούσαν να φανταστούν στην ξηρά. Στο νερό το σώμα απελευθερώνεται από τη δύναμη της βαρύτητας και πολλές κινήσεις γίνονται σχεδόν φυσιολογικά. Πολλά άτομα που χωρίς βοηθητικά μέσα δεν μπορούν να περπατήσουν, έχουν τη δυνατότητα να κολυμπήσουν με μεγάλη ελευθερία, βελτιώνοντας έτσι όλα τα επιμέρους στοιχεία της φυσικής τους κατάστασης. Η επίδραση του νερού στο νευρομυϊκό σύστημα είναι καταπραϋντική και συμβάλλει στη χαλάρωση του σώματος, που τόση ανάγκη έχουν τα άτομα με εγκεφαλική παράλυση. Τέλος εξίσου σημαντικές είναι οι επιδράσεις στην ψυχολογία των ατόμων. Το ότι καταφέρνουν να κινήσουν τα μέλη τους και να προωθήσουν όπως τα υγιή άτομα, δίνει την αίσθηση ότι ανήκουν στην ίδια ομάδα και τονώνει εξαιρετικά το αυτοσυναίσθημά τους.
Διαβάστε επίσης
Γεννήθηκε στο Μόντρεαλ του Καναδά το 1973. Σπούδασε στο ΤΕΦΑΑ του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης με ειδίκευση στη κολύμβηση. Εργάζεται στο Αθλητικό Κέντρο Αμαρουσίου.
